ANNA ZEMANKOVA
Anna Zemánková / 1908-1986/ lubiła rysować od dziecka, ale do tej pasji wróciła w połowie swojego życia.

Anna Zemánková lubiła rysować od dziecka, ale do tej pasji wróciła w połowie swojego życia. Nie było jej dane studiować sztuki. Zgodnie z wolą jej ojca została technikiem dentystycznym, a po zawarciu związku małżeńskiego opiekowała się dziećmi i domem. Cierpiąc z powodu nieszczęśliwego małżeństwa, samotności oraz śmierci jej pierworodnego syna w 1939 roku, artystka przeżywała długie okresy depresji. W latach pięćdziesiątych jej drugi syn, rzeźbiarz Bohumil Zemanek nakłonił ją, by powróciła do twórczości. Przykuta do łóżka po amputacji nogi Zemankova zaczęła tworzyć. Jej rysunki powstawały codziennie, między trzecią a siódmą rano. Twierdziła, że w tym czasie może wychwycić pole magnetyczne, które wprowadza ją w trans. Budziła się zazwyczaj o trzeciej lub czwartej rano, włączała muzykę (często był to Johann Sebastian Bach lub Leoš Janáček) i tworzyła z niezwykłą lekkością, nie planując i nie znając końcowego efektu pracy. Artystka utrzymywała, że wszystko dzieje się samoistnie, dlatego nie ma potrzeby planowania. W transie pojawiały się niezwykłe, amorficzne obrazy roślin i kwiatów. Te pulsujące, zmysłowe, organiczne kształty, czasami uwodzące i mięsożerne, niebezpieczne jak rosiczki stały się przesłoną samotności i tego, co niespełnione.

Prace Anny Zemankovej znajdują się w największych kolekcjach outsider art: Collection de l’Art Brut w Lozannie, abcd Collection Bruno Decharme w Paryżu, LAM Museum w Lille, Olomouc Museum of Art w Olomucku, Dr Guislain Museum w Gandawie i wielu innych.

Polecam: A. Simkova, T. Zemankova, Anna Zemankova, Praga 2017; Floral Fantasies beteween Symbolism and Outsider, Museum Sammlung Prinzhorn, 2019; Anna Zemankova, Weiss Berlin, 2018.