Gee’s Bend znany jest obecnie jako Boykin, kawałek ziemi otoczony z trzech stron rzeką Alabama w wiejskim hrabstwie Wilcox w Czarnym Pasie Alabamy. 

Od początku XIX wieku kobiety z Gee’s Bend przekształcały zużyte ubrania, dżinsy, worki w niezwykłepikowane kołdry, pozostające w korespondencji z kulturą Amiszów i sztuką współczesną. Przez większą część XX wieku tworzenie kołder było uważane za domowy obowiązek kobiet w Gee’s Bend. Tradycja pikowania była przekazywana z pokolenia na pokolenie, nie tylko z matki na córkę, ale także między członkiniami społeczności. Top kołdry (jej wierzchniej części) zawsze jest dzielona przez samą artystkę, natomiast późniejsze etapy: „pikowania”, zszywania elementów, wypychanie i szycie spodu kołdry,  mogą być wykonywane wspólnie, w małych grupach kobiet.

Oprócz siły estetycznej najważniejszy jest  jednak kontekst prac i sposób w jaki kołdry zmieniły życie kobiet z Gee’s Bend.  Z perspektywy dekolonizacyjnej kołdry stanowią krytyczny dialog, symbol emancypacji kobiet, wyrażania opinii, podnoszenia świadomości i wprowadzania reform społecznych w USA od połowy XIX wieku do chwili obecnej. W 1966 roku, tuż po wizycie Martina Luthera Kinga w Gee’s Bend, czarne kobiety zdeterminowane do życia w bardziej równoprawnym społeczeństwie założyły Freedom Quilting Bee(spółdzielnia aktywna w latach 1966–2012). Idea spółdzielni zmieniła lokalną gospodarkę, dzięki której kobiety mogły pozwolić sobie chociażby na zakup podstawowych sprzętów domowego użytku. Dzięki staraniom Williama S. Arnetta i Souls Grown Deep Foundation prace wielu artystek, m.in. Mary Lee Bendolph, Lorette Pettway,Annie Mae Young, Creola Bennet, Quinnie Pettway, Mary Pettway,  trafiły do czołowych kolekcji muzealnych i prezentowane były na wielu wystawach.

W sierpniu 2006 roku Poczta Stanów Zjednoczonych wydała arkusz dziesięciu limitowanych znaczków pocztowych z fotografiami kołder Gee’s Bend uszytych między pomiędzy 1940 a 2001 rokiem. The New York Times okrzyknął prace outsdierek „najbardziej cudownymi dziełami sztuki współczesnej, jakie wyprodukowała Ameryka”. Jednak finansowe zyski nie zawsze wracały do ​​kobiet i społeczności Gee’s Bend.  Loretta Pettway i Annie Mae Young złożyły pozwy przeciwko Arnettowi gdy prace zostały odtworzone na kubkach do kawy i kalendarzach, szalikach czy magnesach na lodówkę.