Artystka urodziła się i tworzyła w  X’ian, prowincji Shaanxi, w Chinach.

Prace Guo Fengyi są częścią praktyki uzdrawiania. Guo zaczęła tworzyć je aby poradzić sobie z bólem fizycznym. Poświęciła się qi gong, duchowej praktyce łączącej ruch, oddech i medytację. W 1989 roku zaczęła doświadczać wizji, w wyniku których powstało ponad 500 rysunków. Najpierw były to szybkie zapisy na odwrocie kart z kalendarzy. Później przeobraziły się w złożone diagramy na papierze ryżowym,  w których istoty/ludzkie/nieludzie, zwierzęta, rośliny łączą się w jeden byt. Prace mają rozpiętość do pięciu metrów długości.  

Guo rysowała bez wstępnego planu, a „prawdy” objawiały się same: „Kiedy jestem w trakcie tworzenia obrazu, nie wiem, czym będzie. Kiedy skończę obraz, to już wiem”. Artystka twierdziła, że praktyka qi gong  wydobyła wizje tkwiące głęboko w jej ciele i umyśle. Stworzyła symbolicznie naładowany język wizualny, w którym narządy wewnętrzne opisane są za pomocą liczb, map energii akupunktury, heksagramów.

Prace wywodzą się z tradycyjnych chińskich systemów myślowych: kosmologii,  mitologii chińskiej, teorii medycyny i filozofii I Ching, wróżbiarstwa, geomancji.

Prezentowane prace: diagram spotkania Nieba i Słońca, diagram analityczny Słońca widzianego w stanie Qi gong, schemat praktyki Qi gong, schemat układu nerwowego człowieka, diagram fenshui przedstawiający Księżyc widziany z daleka.  

Prace Guo Fengyi prezentowane były na Biennale w Gwangju, Biennale w Wenecji i Carnegie International. Znajdują się już w  wielu kolekcjach, m.in. Collection d’Art Brut w Lozannie, Museum of Everything w Londynie i wielu innych.