Performer, znany przede wszystkim ze swojego alter ego – Mudmana, szamana, trudnego wędrowca odbierającego komfort codziennego istnienia mieszkańcom Los Angeles. Jones pojawiał się prawie nagi, pokryty błotem i kolczastą strukturą z patyków, w masce z rajstopy,  konfrontując przechodniów  ze swoim trudnym stanem ducha straumatyzowanym wietnamską wojną  i złem świata. Działania Jonesa, performance, rzeźby i rysunki odnoszą się do tematyki wojny, leczenia i destrukcji człowieka. Aluzje do zakamuflowanych żołnierzy, pielgrzymujących, bezdomnych nie są przypadkowe.

W swoich akcjach Jones identyfikuje się ze szczurami. W rysunkach ciało Mudmana połączone zostaje ze szczurem, torturowanym zwierzęciem i torturującym mężczyzną jako jedność. Wspomnienia z wojny Jonesa obejmowały m.in. palenie żywych szczurów. Po powrocie do Kalifornii Jones odtworzył ten rytuał wywołując burzę oburzenia.

Konstrukcje Jonesa przypominają prymitywne, bambusowe rusztowanie w Azji lub  ciało  jeżozwierza.  Jones zgłosił się na ochotnika do Korpusu Piechoty Morskiej w 1966 roku i ostatecznie spędził 13 miesięcy w Wietnamie. Po powrocie do domu w Południowej Kalifornii i odbyciu służby wrócił do szkoły artystycznej.  Jako Mudman działał od lat 60-tych XX wieku na ulicach Los Angeles a od 1982 roku także Nowego Jorku, pojawiając się  także w galeriach i muzeach, nadal mierząc się z tematami przemocy, bólu, uwięzienia,  traumy, okrucieństwa wojny i rytualnej pamięci, niszczycielskich spustoszeń psychiki oraz  aktualnych odniesień politycznych.

Mudman wyewoluował z wcześniejszych rzeźb Jonesa z patyków, prac asamblażowych. Jako dziecko Jones chorował na chorobę kości (chorobę Perthesa),  uczęszczał do szkoły dla osób z niepełnosprawnościami,  funkcjonował dzięki  ortezie nóg oraz na wózku inwalidzkim. W późniejszym okresie udało mu się  powrócić do szkoły publicznej  ale pozostał osobą wycofaną,  odizolowaną społecznie, spędzając czas na rysowaniu i modelowaniu w glinie. Stopniowo Jones rozwinął swoisty język składający się z form biomorficznych i stworzeń hybrydowych. 

Performer, znany przede wszystkim ze swojego alter ego – Mudmana, szamana, trudnego wędrowca odbierającego komfort codziennego istnienia mieszkańcom Los Angeles. Jones pojawiał się prawie nagi, pokryty błotem i kolczastą strukturą z patyków, w masce z rajstopy,  konfrontując przechodniów  ze swoim trudnym stanem ducha straumatyzowanym wietnamską wojną  i złem świata. Działania Jonesa, performance, rzeźby i rysunki odnoszą się do tematyki wojny, leczenia i destrukcji człowieka. Aluzje do zakamuflowanych żołnierzy, pielgrzymujących, bezdomnych nie są przypadkowe.

W swoich akcjach Jones identyfikuje się ze szczurami. W rysunkach ciało Mudmana połączone zostaje ze szczurem, torturowanym zwierzęciem i torturującym mężczyzną jako jedność. Wspomnienia z wojny Jonesa obejmowały m.in. palenie żywych szczurów. Po powrocie do Kalifornii Jones odtworzył ten rytuał wywołując burzę oburzenia.

Konstrukcje Jonesa przypominają prymitywne, bambusowe rusztowanie w Azji lub  ciało  jeżozwierza.  Jones zgłosił się na ochotnika do Korpusu Piechoty Morskiej w 1966 roku i ostatecznie spędził 13 miesięcy w Wietnamie. Po powrocie do domu w Południowej Kalifornii i odbyciu służby wrócił do szkoły artystycznej.  Jako Mudman działał od lat 60-tych XX wieku na ulicach Los Angeles a od 1982 roku także Nowego Jorku, pojawiając się  także w galeriach i muzeach, nadal mierząc się z tematami przemocy, bólu, uwięzienia,  traumy, okrucieństwa wojny i rytualnej pamięci, niszczycielskich spustoszeń psychiki oraz  aktualnych odniesień politycznych.

Mudman wyewoluował z wcześniejszych rzeźb Jonesa z patyków, prac asamblażowych. Jako dziecko Jones chorował na chorobę kości (chorobę Perthesa),  uczęszczał do szkoły dla osób z niepełnosprawnościami,  funkcjonował dzięki  ortezie nóg oraz na wózku inwalidzkim. W późniejszym okresie udało mu się  powrócić do szkoły publicznej  ale pozostał osobą wycofaną,  odizolowaną społecznie, spędzając czas na rysowaniu i modelowaniu w glinie. Stopniowo Jones rozwinął swoisty język składający się z form biomorficznych i stworzeń hybrydowych. 

Kim Jones: A Retrospective, UB Art Gallery at the University of Buffalo, Center for the Arts, Buffalo, 2006