Twórczość Peavy dążyła do osiągnięciu stanu snu, w którym mogła kontaktować się ze swoim przewodnikiem duchowym – Lacamo, istniejącym  poza ludzkimi koncepcjami płci i tożsamości. Lacamo ujawnił  artystce wizję przyszłości, w której reprodukcja kobiet jednej płci sprawi, że mężczyźni będą niepotrzebni.  Od tej chwili światopogląd Peavy opierał się na idei reinkarnacji ludzi,  którzy mieli stać się „faraonami”, „wolnymi duszami”, finalnie  osiągając „doskonałość jednej płci” .W sztuce  Peavy  reprezentują tę ewolucję piramidy. Z biegiem czasu artystka rozwinęła filozofię zgodnie,  z którą świat ewoluował przez 12 000 lat cykli składających się z czterech pór roku – wiek wiosenny, wiek piramidy letniej, wiek jesienny i zimowy. Postać „Mężczyzna” pojawia się tylko w epoce zimowej, którą nazwała „Babel”. 
Twórczość artystki odzwierciedla jej (i Lacamo) przekonanie, że ludzkość „zbliża się do końca naszego 3000-letniego wieku”, w której ludzkość zmierza w kierunku androgynicznego gatunku poprzez kontakt z zaawansowanymi istotami lub UFO.

W swoich pracach Peavy rozwinęła symbolikę składającą się z kształtów przypominających promienie energii, układy słoneczne, kształty organiczne reprezentujące jajniki, genitalia, plemniki i płody. Tworzyła wielowarstwowe obrazy nawiązujace do ​​jej wiary w kosmiczny związek między ludzkim mózgiem a wyższymi źródłem kosmicznym. Wykorzystywała kombinację form abstrakcyjnych i biomorficznych. W udzielonym wywiadzie zdradziła, że jej celem stało się stworzenie życia na płótnie, tak jak jej matka i ona stworzyły swoje dzieci.

Peavy wspominała, że po raz pierwszy spotkała Lacamo podczas seansu spirytystycznego około 1932 roku.  Duch kontynuował nauczanie Peavy i współtworzył z nią prace przez ponad 50 lat. W celu osiągnięcia  lepszego dostępu do energii  „ducha z innego świata” tworzyła maski, które nosiła podczas seansów. Artystka wycinała podstawę maski ze skóry lub innych materiałów a następnie ozdabiała  je wykorzystując  korale, pióra, koronki, guziki i sztuczną biżuterię. Twórczość Paulina Peavy obejmuje różnorodne media: malarstwo,  rysunek, film i tekst.  Pod koniec lat 80-tych XX wieku Peavy zaczęła pisać swój niepublikowany manuskrypt „Historia mojego życia z UFO”.

W 1929 roku Paulina Peavy otworzyła Peavy Studio of Art and Architecture oraz Peavy Art Gallery w San Pedro w zaprojektowanym przez siebie budynku.

W obiekcie odbywały się zajęcia Peavy’ego i innych artystów, a także wystawy sztuki współczesnej.  Artystka opisała swoją technikę jako „bunt w nauczaniu szkół artystycznych, a także jako wynik badań biblijnych”.  Kuratorka Bill Arning zauważyła związek między Peavy a radykalnymi feministkami, takimi jak Valerie Solanis – autorką Manifestu SCUM, uznającą, że mężczyźni są niepotrzebnym złem.

Wybrane wystawy:
„Supernatural America: The Paranormal in American Art”, Minneapolis Institute of Art, 2022
„Paulina Peavy: An Etherian Channeler”,Beyond Baroque Literary Art Center,  Los Angeles, 2021
„Ann McCoy, Paulina Peavy i Olga Spiegel”, Andrew Edlin Gallery, Nowy Jork, 2022