Specyficzny czas, w którym obecnie żyjemy nastraja nas do próby odwrócenia znaczeń dominujących pozycji w sztuce i życiu, znaków zwiastujących kres złudnych wartości. Odwołujemy się do praktyk artystycznych kobiet, ecofeministek, głoszących, że „nadchodzi zmiana”, których strategie artystyczne  inicjują procesy społeczne. Posługujemy się herstoriami innych tzw. „Dziewic umysłu” – jak nazywa Mary Proctor samą siebie i inne kobiety, które wcześniej nie tworzyły sztuki.

W centrum projektu stawiamy głos Mary Proctor: „Wyślę wiadomość do załamanych kobiet, wiadomość, aby pomóc im i wychwalać je. Przekażę wiadomość, aby mężczyźni mogli przeszukać swoje serca, nauczyć się nas szanować i traktować nas we właściwy sposób”.

Przywołujemy teksty z obrazów Proctor, które walczą o uzdrowienie sytuacji kobiet w społeczeństwie. Na wielu z nich pojawiają się niesłabnące przekazy: „Jestem kobietą a nie dziwką – szanuj mnie, traktuj równo!”, „Kobieta musi kochać siebie samą– jeśli nie ona, to kto to zrobi?”, „Urodziłam się by być wolną tak mocno jak tylko się da!”, „Walcz i odnajduj radość w swoim życiu!”.  

Krążymy wokół głosów artystek, które odnoszą się do pozycji kobiet w społeczeństwie, wybrzmiewają politycznymi i społecznymi podtekstami. Śledzimy to co wypierane, deprecjonowane. Budujemy przekaz o odwadze kobiet, o potędze kobiecych relacji i potrzebie wzmocnienia więzi społecznych. Przybliżamy te praktyki outsiderskie, które powracają do wieloletnich tradycji kulturowych, używając sztuki do leczenia, przekazywania filozoficznych i religijnych zasad.

Podejmujemy dyskurs Black Lives Matter w outsider art, dyskurs niewidocznych, czarnych outsiderek. Jak pisze Reni Eddo-Lodge w książce „Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry”: „Żeby rozmontować niesprawiedliwe rasistowskie struktury, musimy dostrzec rasę. Musimy dostrzec kto na niej korzysta, kogo niewspółmiernie dotykają negatywne stereotypy na temat jego rasy i kogo obdarza się władzą i przywilejem- zasłużenie lub nie-ze względu na jego rasę, pochodzenie społeczne i płeć”.

Projekt PRZY HALNYM RODZA SIĘ WARIATKI / BRUT NOW z jednej strony buduje bazę wiedzy o outsider art/ brut now a z drugiej strony uprawia akcyjność ze społecznością fundacji, osobami z niepełnosprawnościami a także śledzi nie-ludzkie formy aktywności.

W ramach projektu przewidziane zostały 3 akcje: akcja wizualno-dźwiękowa Mikołaja Tkacza w Farbach, akcja zapachu/ droga kodo z osobami niewidomymi oraz akcja „To nie przelewki!”

Wizje i sny, tak jak w przypadku Minnie Evans, o doświadczeniach przodkini Moni, afrykańskiej kobiety, która była niewolnicą na Trinidadzie, traktujemy jako znaki i cuda a nie jako objaw szaleństwa.

Praca /znak An Czeremcha Atakamakata

Projekt dofinansowany z Wydziału Kultury Miasta Poznania. Dziękujemy!